De tweede nieuwsbrief alweer in deze vernieuwde opzet. Ik grijp deze gelegenheid aan om twee ontmoetingen met u te delen.
Mijn werkweek start met een vergadering met de managers van de andere locaties. Het overleg is tot 13.00 en dan is het meestal snel nog even wat eten voor de volgende afspraak. Het restaurant is al bijna leeg. Ik zie een dame met een leeg gebaksbordje voor zich.
Ze schuift bij mij en mijn collega aan en knoopt een gesprek aan. Ze is blij mij weer te zien, het is alweer even geleden zegt ze.
Zij is een bewoonster die nog niet lang op de Stichtse Hof verblijft. Zichtbaar geniet ze van het contact, ze maakt grapjes (veel zelfspot) en schakelt dan over naar haar levensverhaal. Ook mijn collega wordt door haar betrokken in het gesprek. Zo wordt een snelle lunch een waardevol moment voor ons alle drie. Nadat we afscheid hebben genomen zeg ik: ‘hier doe ik het voor’.
Een collega zit op de gang. Ik loop langs en daarna nog een keer terug om koffie te halen en spreek haar even aan. ‘Gaat alles goed?’. ‘Ja hoor’ is de reactie. ‘Heb je pauze?’. Er wordt bevestigend geknikt.
Ik voel me toch wat bezwaard omdat ze alleen is en op de gang zit. Vraag of ze niet liever ergens anders wil zitten? ‘Nee hoor, lekker rustig, even voor mijzelf’. En dat is natuurlijk ook helemaal prima.