Mevrouw An Kuyper (85) woont vijf jaar in De Antonius Hof in Bussum. In die tijd groeide niet alleen de waardering van dochter Bernadette Meijer-Veling voor ‘het fijne huis’, maar ook de band met eerstverantwoordelijk verzorgende Carola Fokker. “Toen ze vroeg of ik wilde helpen koken, ze ik ‘ja’. Het was inderdaad ‘een ontzettend gezellige middag’, zoals een bewoner na afloop zei.”
“Ik had al wel gelezen dat het huis graag familie wil betrekken bij de zorg van hun familielid”, vertelt dochter Bernadette (61) over een informatievel dat ze als familiecontactpersoon thuis had ontvangen. Dus toen Carola (38) concreet vroeg of zij die zaterdag wilde helpen koken, zei ze ‘ja’. “Op het menu bleken pannenkoeken te staan”, lacht ze vrolijk. “En de jonge woonondersteuner die inviel, had die nog nooit zelf gemaakt. Niet dat ik daar nou zo goed in ben, maar dan kun je wel wat hulp gebruiken. Ook omdat het er dan meteen veel zijn voor zo’n groep. Zo neem je medewerkers toch even wat zorg uit handen; de woonondersteuner kon rustig
de tafel dekken.”
‘Samen iets doen, maakt het contact makkelijker’
Carola knikt. Ze ervaart regelmatig wat deze informele zorg voor alle betrokkenen betekent: “Door samen iets te doen, heb je ook iets om over te praten. Zien wat de ziekte dementie met je vader of moeder doet, kan confronterend zijn. Dan kan samen bezig zijn het contact of bezoek makkelijker maken. En voor ons zijn die extra handen heel fijn, zeker wanneer de bezetting krap is. Dan kan ik door met zorg verlenen, of kan een collega iemand of iets extra aandacht geven.” Met enerzijds de krapte op de arbeidsmarkt en anderzijds meer mensen die steeds ouder worden, wordt hulp vanuit het netwerk van bewoners steeds belangrijker om goede zorg te kunnen blijven geven.
“Zelf leer je trouwens de bewonersgroep ook beter kennen”, vult Bernadette vanuit haar perspectief aan. “Je hebt toch even op een andere manier en in een andere hoedanigheid contact. Juist het meedoen in die alledaagse gang van zaken maakt dat makkelijker. Ook voor bijvoorbeeld mijn broer, merkte ik. Hij hoorde ervan, had toevallig tijd en vroeg of hij kon helpen.” Zo stonden ze die zaterdag samen pannenkoeken te bakken en bestellingen op te nemen: naturel, met appel en/of met spek, net waar een bewoner zin in had. “Het was leuk, en dierbaar om dit met mijn broer te doen”, blikt Bernadette terug. “En die nieuwe keuken is trouwens een genot om te gebruiken.” Na afloop reageerde een bewoner dat het ‘zo’n ontzettend gezellige middag was geweest’.”
Nou zal niet iedereen meteen warm lopen om te komen koken, al is de keuken fraai. En dat hoeft ook niet. Vandaar het infoblad met suggesties. Carola merkt dat mensen vaak niet weten dát ze kunnen helpen of wat ze kunnen doen. “Of het niet durven vragen. Terwijl in overleg alles mogelijk is!”, nodigt ze van harte uit en somt op: “handen verzorgen en nagellakken, helpen bij een familiedag, een uitje of met kerststukjes maken. Met je familielid gaan wandelen en een andere bewoner meenemen, een activiteit in de huiskamer doen. Of kom een keer zingen of gitaar spelen, als je muzikaal bent.”
“Wij denken in oplossingen”, moedigt ze aan. “Dus als iemand bijvoorbeeld woensdag krulspelden wil zetten of föhnen, dan zorgen wij dat mensen met gewassen haar klaar zitten.” Bernadette knikt waarderend: “Dit is zo’n fijn huis, en goed georganiseerd. Ik ben ze dankbaar en daarom wil ik op deze manier ook wat terugdoen.” Gaat ze vaker helpen? “Ik wil dit zeker af en toe doen”, zegt ze stellig. “Ik heb ook gezien hoeveel werk dat is voor zo’n groep. Zo knap dat ze altijd vers koken. Nou werk ik nog en ben mantelzorger. Dus fijn als anderen ook af en toe komen helpen. Samen kunnen we meer voor en met bewoners doen.”
Uw leven, uw voorkeuren
Een verhuizing is altijd een hele ingrijpende gebeurtenis. Zeker wanneer u door gevorderde dementie niet meer thuis kúnt blijven wonen, is dit verwarrend en emotioneel. Het kan daarbij een groot verschil maken wanneer u in een prettige en herkenbare omgeving komt, waarin we zoveel mogelijk rekening houden met uw persoonlijke voorkeuren.
Samen zorgen we voor een fijn thuisgevoel
De mooie momenten in het leven deelt u met familie en naasten. Zij zijn een belangrijk onderdeel van uw leven, ook als u op een van onze locaties woont. Net als vroeger kan uw familie op bezoek komen en de dingen doen, die u samen altijd deed. In overleg, zoals tussen Carola en mevrouw Meijer, is heel veel mogelijk. Bij Vivium krijgt u als familie de ruimte er met uw eigen inbreng voor uw naaste te zijn.