Blog 5 - Leren door vertragen

Beste allemaal,

We zijn allemaal gewoontedieren. Zonder erbij na te denken, dragen we onze tas altijd aan dezelfde kant, pakken we ons koffiekopje op dezelfde manier vast en voeren we dagelijkse handelingen uit zoals we dat gewend zijn. Bij mij, als linkszijdige spasticus, is dat niet anders: ik draag mijn tas rechts, drink mijn koffie met mijn rechterhand en typ deze woorden met één hand. Waarom? Omdat ik altijd gefocust ben op het behalen van mijn doelen — net als veel vanmijn lotgenoten.

Jaren geleden zei een collega-fysiotherapeut tegen me dat ik langzamer en minder ver moestlopen om mijn looppatroon te verbeteren. Maar ik was gewend aan mijn "SpeedyGonzales"-stijl en zag daarin mijn succes. Het voelde tegennatuurlijk om mezelf af te remmen. Toch leerde ik gaandeweg dat coördinatie juist baat heeft bij langzamebewegingen. Door te vertragen, geef je je lichaam de kans om nieuwe bewegingspatronen te ontwikkelen.

De grootste uitdaging? Accepteren dat het soms beter is om een doel even níet te bereiken, omdat dát juist de sleutel is tot vooruitgang. Bewust worden van hoe je lichaam zich beweegt, gewoontes herkennen en actief doorbreken. Kleine aanpassingen maken een groot verschil — zoals mijn vrouw vragen om mijn linkerhand vast te pakken in plaats van mijn rechter. De basis hiervoor is nieuwsgierigheid: durf je lichaam opnieuw te ontdekken zonder te oordelen. De "ijzeren wil" is niet altijd zaligmakend. Onderzoek laat zien dat onze hersenen zich ontwikkelen doorbewuste aandacht, veel meer dan door automatische handelingen. Het vraagt dus om een stapje terug—letterlijk én figuurlijk — maar dan wel met een open blik.Durf jij je gewoontes uit te dagen?

Swen