Jennifer Boll, Medewerker bediening in Oversingel

Anton Engels (74) ontmoet medewerkster Jennifer Boll (31) in het restaurant van Vivium Oversingel in Weesp. Hij geniet hier bijna dagelijks sinds zijn verhuizing naar een Zorgeloos wonen- appartement. ‘Het loopt hier perfect’, knikt hij vol lof naar haar over de gastvrijheid. ‘Echt! Alsof ik hier al jaren kom.’ 

‘Voor mij één bolletje aardappelpuree; dat weten ze al precies. En mijn koffie staat klaar voordat ik zit’, geeft hij nog een voorbeeld. Om daar met een vrolijke lach en knipoog aan toe te voegen: ‘Nu loop ik natuurlijk wel heel langzaam.’ Meneer heeft namelijk Multiple sclerose, loopt met een stok en verplaatst zich vooral per scootmobiel; een kleine voor binnen en een grotere voor buiten. Jennifer typeert hem als een leuke, gezellige man. ‘Een aanwinst voor onze locatie en dat maakt het werk natuurlijk ook leuker.’

Zijn dochter en schoonzoon bezochten een Open dag in Oversingel, waar Jennifer gastvrouw is. Meneer verhuisde vanuit zijn twee-onder-eenkapwoning met een tuin. Overtuigd van die keuze, legt hij uit: ‘Hier kan ik blijven wonen; ook als ik slechter word en zorg nodig heb. Laatst had ik griep en dan komt iemand van Vivium regelmatig kijken. Altijd iemand in de buurt. Dat is een hele geruststelling. Ook voor mijn dochter. Zij durft nu weer te reizen. Ik ben blij dat ik deze stap op tijd gezet heb: nu heb ik hier mijn eigen huisje kunnen maken, met nog een stukje tuin op mijn balkon.’

‘Wat Jennifer doet, is meer dan koffieschenken’, heeft meneer al lang gezien. ‘Ze lost voorvallen in het restaurant kundig en naar ieders tevredenheid op.’ Het zorgaspect in de horeca hier spreekt Jennifer aan. ‘Na een val, help je iemand even naar huis. En als iemand niet komt eten, dan bel je even. Het is nooit saai. Elke dag is anders.’ Meneer merkt op dat ze het als team ook gezellig hebben en dat uitstralen. ‘En zij heeft echt aandacht voor je. Laatst stond ze ineens voor m’n deur met een bakje tutti frutti, dat over was. Ik at niet mee, maar ze weet dat ik dat zo lekker vind. Geweldig toch?!’