Hier bied je de warmte van een nieuw thuis!

Een jonge vrouw in eigentijdse kleding plakt geknutselde versiering op het raam, als de deurbel gaat. Daarom staat een oudere dame op, laat Willeke Alberti op de televisie achter, en opent de voordeur. Binnen ademt alles ouderwetse gezelligheid.


‘Ruik je de hutspot al, die net opstaat?’ lacht Nikki Kroon (26). Ze is de  eerstverantwoordelijke verzorgende (EVV) in deze woning; het nieuwe thuis voor zes bewoners met dementie. Nikki coördineert hier het huishouden, de zorg en het kleine Vivium-team.

De voordeur is open, omdat de woonwijk is afgeschermd. Bewoners gaan en staan waar en wanneer zij willen. ‘Twee dames zijn hier bevriend geraakt’, weet Nikki, ‘en gaan regelmatig samen naar het café. De bewoners delen hun woning en wij zijn er, maar hun leefstijl en de huishouding gaan zoveel mogelijk door’, legt ze uit. Dit is geen traditioneel verpleeghuis, hier geen bedrijfskleding, gangen of gebracht eten. ‘We doen juist alles in het zicht en betrekken bewoners erbij: als ik de wasmand neerzet, is er altijd wel iemand die helpt opvouwen. Zo gaat dat ook bij aardappelen schillen, koken en tafeldekken.’

‘Bij Vivium kan ik mijn eigen leerproces inrichten’ Als EVV’er onderhoudt Nikki ook de contacten met de families van de bewoners. ‘Iemands netwerk is heel belangrijk voor ons’, legt ze uit. ‘Als je iemands achtergrond en levensloop kent, begrijp je bepaald gedrag beter. Ook qua sfeer is die aanloop prettig: de een schuift gezellig aan of helpt een handje, de andere onderneemt iets leuks met bewoners.’

Zeven jaar werkt Nikki bij Vivium Hogewey; eerst in een woning in Gooise leefstijl, nu in de huiselijk sfeer. ‘Ik kon bij Vivium de opleiding voor EVV volgen, zonder weer terug naar school te moeten.’ Ze vertelt hoe ze haar eigen leerproces inricht om bekwaam en bevoegd te blijven. ‘Nu volg ik een bijscholing voor verpleegtechnische handelingen, zoals insuline spuiten.’

Nikki voelt zich hier als een vis in het water. ‘Ik zorg als het ware voor een gezin. Zelfs na drie weken vakantie, herkenden deze bewoners die veel vergeten, me gewoon nog! Dat zegt wel wat over de band die je hier opbouwt. ‘Dat je naast de dagelijkse zorg, ook zoveel liefde kunt geven en ontvangen, maakt dit werk zo waardevol’, besluit ze. ‘Ik ben hier zo op m’n plek. Niet alleen maar regelen en zorgen voor, maar ook verzorgen: even iemands haar wassen of nagels lakken. Het team is klein, je werkt zelfstandig en deelt zelf met de bewoners de dag in. Niets moet, ook al gaat alles wel door. In een ziekenhuis werk je aan iemands zelfstandigheid en vertrek. Hier bouw je aan een band en bied je de warmte van een nieuw thuis.’

Tekst: Miriam Vijge
Fotografie: Studio Kastermans